Ataları, yüzyıllar önce güneşin doğduğu topraklara, Levant'a geldi. Kökenleri İtalya'da, Fransa'da, Hollanda'da, İngiltere'de, Almanya'da olsa da bu topraklara kök saldılar.
Osmanlı'da onlara "tatlısu Frengi" dendi. Avrupalılar da Doğu Akdeniz'e yerleşen bu insanları kendilerinden ayırmak için onlara Levanten adını koydu.
Birçoğu ticaretle uğraşan Levantenler, İzmir, İstanbul, Selanik, İskenderiye, Beyrut gibi Osmanlı İmparatorluğu'nun önemli liman kentlerine yerleşti.
Yerleştikleri yeni vatanlarında yeni bir yaşam kurdular. Osmanlı ile Avrupa arasında köprü işlevi gördüler. Tarım, madencilik, tekstil, finans gibi pek çok sektörde öncülük yaptılar. Tiyatroları, sinemaları, spor kulüpleri, okulları ve gazeteleriyle sosyal hayatı da derinden etkilediler.
Savaşlar ve yeni kurulan Cumhuriyet'in devletçi ekonomi politikaları 20. yüzyılda birçok Levanteni yeniden göçe zorladı. Çapraz evliliklerin de etkisiyle şimdi sayıları giderek azaldı.
Son Levantenler artık kültürlerini sürdürme mücadelesi veriyor. Levanten Futbol Kulübü'nün oyuncularından Giuliano Gloghini, sayılarının artık takım kurmaya bile yetmediğini belirtiyor.
Doğu ile Batı arasında kalmışlıkları ise devam ediyor. İzmir Levantenleri Derneği'nin Başkan Yardımcısı Enriko Filipuçi, kendini Türk hisseden bir Levanten olduğunu söylüyor. Levanten Tiyatrosu'ndan Ugo Braggiotti, "Türk mü? Tamamen değil. İtalyan mı? Tamamen değil. Yani ne et ne balık. Arada bir kişiyim" diyor.
