Καράβι ποιος σε κέντησε
ποιος σου βάψε τα ξάρτια
για να με πάρεις μακρυά
και να δακρύσουνε πικρά
της μάνας μου τα μάτια

Φεύγω γιατί με πίκρανε η φτώχεια και ο πόνος
είχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος
είχε χαθεί ο δρόμος

Με δέρναν όλοι οι καιροί
μου πάγωναν τα μάτια
μου κάναν πέτρα το ψωμί
μου κάναν βούρκο το νερό
και την καρδιά κομμάτια

Φεύγω γιατί με πίκρανε η φτώχεια και ο πόνος
είχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος
είχε χαθεί ο δρόμος

Δεν μου χαν μείνει να αγαπώ
δυο χέρια να αγκαλιάζω
μονό τα χείλι με καημό
και μια φωνή με πυρετό
τον πόνο να φωνάζω

Φεύγω γιατί με πίκρανε η φτώχεια και ο πόνος
είχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος
είχε χαθεί ο δρόμος

Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης

свернуть