Το Πολυκεντρικό Μουσείο Αιγών βρίσκεται στον νομό Ημαθίας 13 χλμ από την πρωτεύουσα του νομού την Βέροια στην μικρή κωμόπολη της Βεργίνας όπου κάποτε ήταν η πρωτεύουσα του αρχαίου μακεδονικού βασιλείου, οι Αιγές.
Το μουσείο άρχισε να κατασκευάζεται το 2012 ενώ άνοιξε για το κοινό σχεδόν δέκα χρόνια αργότερα, και χαρακτηρίζεται από λιτές γραμμές με αιθρία και χώρους που φιλοξενούν ευρήματα της αρχαίας μακεδονικής πρωτεύουσας , ενώ σημαντική προσθήκη είναι η αναπαράσταση της πρόσοψης του μεγάλου βασιλικού ανακτόρου στις πραγματικές του διαστάσεις στο μεγάλο αίθριο.
Μπαίνοντας στον χώρο του μουσείου κυριαρχούν οι γιγαντοοθόνες με επιλεγμένο οπτικοακουστικό υλικό.
Στην αίθουσα αριστερά πριν το μεγάλο αίθριο συναντούμε διακοσμητικά ανάγλυφα αλλά και μια τεράστια συλλογή νομισμάτων του μακεδονικού βασιλείου.
Στις προθήκες βλέπουμε νομίσματα της Μακεδονίας που χρονολογούνται από τον 6ο ως τον 1ο αιώνα π.Χ. όπως τα περίφημα αλεξάνδρεια τετράδραχμα που χαρακτηρίζονταν τα διεθνή νομίσματα της αρχαιότητας.
Στην πίσω πλευρά του δωματίου υπάρχει ένας υπερμεγέθης επιτοίχιος χάρτης με όλες τις μεγάλες γνωστές ελληνικές πόλεις επί της εποχής του μακεδονικού βασιλείου, από τις αποικίες της σημερινής Ιταλίας, των ακτών της Αφρικής μέχρι τα βάθη της Ασίας.
Στο μεγάλο αίθριο κυριαρχεί η αναπαράσταση της πρόσοψης του ανακτόρου του Φιλίππου του Β' , ενώ το ίδιο το ανάκτορο βρίσκεται σε διαδικασία αναστήλωσης.
Το ανάκτορο ήταν το μεγαλύτερο οικοδόμημα της κλασσικής αρχαιότητας με έκταση 15.000 τ.μ, χτίστηκε το 360 π.Χ ενώ αρχιτέκτονας ήταν ο Πύθεος ο Αλικαρνασσεύς.
Ηταν σχεδόν τετράγωνο σε σχήμα με πλευρά σχεδόν 90 μέτρα, διώροφο με ύψος 14 μέτρα, με εσωτερικό αίθριο και περιστύλιο που περιλάμβανε 16 δωρικούς κίονες σε κάθε πλευρά, και χωρούσε σχεδόν 8.000 άτομα.
Στο μικρό αίθριο βλέπουμε περίτεχνες ανάγλυφες επιτύμβιες στήλες όπως του Καλλία, αλλά και συστάδα από μαρμάρινα αφιερωματικά διακοσμητικά με την μορφή αγγείων.
Στην στενή πλευρά κυριαρχεί το άγαλμα της βασίλισσας Ευριδίκης.
Στην επόμενη αίθουσα συναντούμε οπλισμό και πολεμικές εξαρτήσεις και βοηθήματα όπως το μικρό σιδερένιο μαχαίρι με πολλαπλές χρήσεις ακόμα και σαν ξυράφι για προσωπικό καλλωπισμό.
Τον πολεμικό εξοπλισμό αποτελούσαν το μακρύ ξίφος που στην πορεία έγινε πιο μικρό σαν σπάθα, το ακόντιο, η ασπίδα ο φολιδωτός θώρακας, το χάλκινο κράνος, οι περικνημίδες και φυσικά το μακρύ δόρυ η περίφημη Σάρισα.
Σε υπερμεγέθεις επιτοίχιες εσοχές παρουσιάζονται αντικείμενα της καθημερινότητας με το επάνω μέρος της εσοχής τα αντικείμενα να παρουσιάζονται άρτια, ενώ στο κάτω μέρος παρουσιάζονται θραύσματα.
Εκατοντάδες εργαλεία της καθημερινότητας των επαγγελματιών της εποχής, αλλά και πήλινοι αρύβαλοι και εξάλειπτρα καθώς και γυάλινα φοινικικά μυροδοχεία, χάλκινα και σιδερένια εξάλειπτρα, αλλά και οι παναθηναϊκοί αμφορείς, τα ωοκέλυφα μαρμάρινα αγγεία καθώς και περίτεχνοι λήκυθοι, πινάκια αλλά και τα εντυπωσιακά σκεύη που προσομοιάζουν κοχύλια ζωγραφισμένα με έντονα χρώματα πορφύρας.
Ξεχωριστή θέση κυρίως στο παλάτι και στις οικίες των αξιωματούχων, είχαν τα μακρόστενα μυροδοχεία με το πλατύ στόμιο από αλάβαστρο από την Αίγυπτο, αλλά και οι υπερμεγέθεις λήκυθοι με τις εντυπωσιακές ζωγραφιές.
Σε μεγάλη γυάλινη προθήκη ξεχωρίζουν οι κεφαλές των Τημενιδών ανδρών και γυναικών, της μεγάλης δυναστείας που ίδρυσε ο Περδίκκας ο Α' ο Αργείος, τον 7ο αιώνα πχ στην περιοχή.
Ένα σημαντικό τμήμα της αίθουσας καταλαμβάνει η ενότητα, οι βασίλισσες των Μακεδόνων.
Χρυσές πόρπες και περόνες στερέωναν τους περίτεχνους πορφυρούς υφαντούς χιτώνες και τα πέπλα, που στολίζονταν με την σειρά τους με χρυσές ταινίες ραμμένες στις ούγιες, και δεκάδες χρυσές διακοσμητικές λεπτομέρειες, αλλά και μακριές υφασμάτινες καλύπτρες της κεφαλής που στερεωνόταν στο κεφάλι από χρυσοποίκιλτα διαδήματα, αποτελούσαν την επίσημη ενδυμασία των βασιλισσών και των κυριών της αυλής.
Το εντυπωσιακό χρυσό στεφάνι βελανιδιάς που χρονολογείται στο 325 π.Χ, ανήκει σε έφηβο, μέλος πλούσιας ή βασιλικής οικογένειας όπως μαρτυρούν και τα οστά που βρέθηκαν στην ταφή.
Ήταν μέσα σε ολόχρυση τεφροδόχο όπως συνηθιζόταν στην εποχή και η τεφροδόχος με την σειρά της ήταν μέσα σε υπερμεγέθη χάλκινο λέβητα.
Βλέπουμε χάλκινα ρόπτρα πορτών σκαλισμένα σε μορφή λεοντοκεφαλής, αλλά και δεκάδες καμμένα καρφιά που αποδίδονται στην τελετουργική καύση της Ευριδίκης.
Χάλκινα ασημένια και χρυσά κοσμήματα,, περίτεχνα περιδέραια με χάντρες από γυαλί κεχριμπάρι χαλκό και σάρδιο, τριχολαβίδες , γυναικείες στλεγγίδες, σπάτουλες, κουταλάκια και άλλα αντικείμενα του γυναικείου καλλωπισμού βρέθηκαν σε αφθονία.
Αλλά και πιο σπάνια εισαγόμενα είδη, όπως καθρέφτες, σκαραβαίοι και διακοσμητικά μικροαντικείμενα από την Αίγυπτο και άλλες περιοχές, εμπλούτιζαν την καθημερινότητα των γυναικών της Μακεδονίας.
Πολυπληθή είναι βέβαια και τα τμήματα οπλισμού που βρέθηκαν καμμένα στην μακεδονική νεκρόπολη όπως αιχμές δοράτων, ξίφη , μεταλλικές στλεγγίδες για τον καθαρισμό του σώματος, εξαρτήσεις ίππων και πολλά άλλα βρέθηκαν στις νεκρικές πυρές πολεμιστών.
