Хүннүгийн гунигийн дуу
(Манай эриний өмнөх 121 он. Хүн гүрний суу их хүч доройтож эх нутгаа санагалзан ийнхүү гуниглан дуулав.)
2. Цаст цагаан уулаа орхиод
Зургаан хошуу мал минь
Зэлийн газраа өсөхөө болилоо
Тэнгэр уулын бараа нь
Тэртээ алсад сүндэрлэн хоцорвоо
Тэртээ алсад сүндэрлэн холдлоо
3, Яргуйн ягаан уулаа алдаад
Янаг хонгор хүүхнүүд нь
Хацраа гоёх энгэсэггүй боллоо
Хүн гүрний дайчин алдар нь
Хөх зэрэглээнд замхран үлдлээ
Хөрст газраа замхран үлдлээ
4. Хүннүгийн дайчин баатар дээдэс минь
Хөлс цусаа урсган нутгаа үлдээлээ
Хүн гүрний суу их алдар нь
Хөвчин дэлхийд замхран мөнхрөн үлджээ
Хүннү гүрний газар шороо минь
5. Үүлэн цэнхэр уулсаа алдаад
Үржил олон сүрэг мал минь
Өсөн бэлчих газаргүй боллоо
Баатар түмэн ижлээ дутаагаад
Барааны газар торойгоод үлдлээ
Баялаг түүхээ тэврээд хоцорвоо

6, Хайран газар нутаг минь
Харийнхны хөлд дарагдах вий
Хамаг Монгол түмэн минь
Хагралдан бутарч зовох вий
Миний нутгийн газар шорооноос
Бурхан гуйсан ч бүү өг,
Бурхан гуйсан ч бүү өг
7, ХҮННҮ ГҮРНИЙ ГАЗАР ШОРОО МИНЬ

In English
A Sad song for the Huns / 121 B.C. music by GANPUREV Dagvan
(121 B.C. Sung in sorrow reflecting on the destruction of the great Hun Dynasty)
2. Left behind the snow-top mountains
The six-kind flock of mine
Has stopped grazing in their common land
The sight of the sky and the hills
Has been left behind in the distance afar
Has been parted in the distance afar
3. With the purple anemone mountains destroyed
The pink hue left the cheeks of our daughters
The great legacy of the Hun warriors
Faded away in the blue mirage
Left buried in the land and the earth
4. The heroic great soldiers of the Hun dynasty
Wasted away their blood, sweat and tears for the fight to save their homeland
And the Huns’ great legend
Rested within the winds of time
Oh, the sands and stones of the great legendary Huns
5. Lost the blue and grand mountains
Of what remained of our herds
Left pasture-less for grazing and growing
Stood quietly afar in the visible distance
Solemnly embracing a tragic yet a grand history
6. Oh my beloved lost land
What will become of it beneath the foots of strangers
Oh the fate of the Mongols
What will become of us if we divide, crumble and clamor
We shall not giveaway any part of our land
Even in the plea of the Gods
Even in the pleas of the Gods
7, Oh my beloved motherland descended from the times of the great Huns

свернуть