صلوات، از ذکرهای ابتدایی، اما استمراری و دایمی می‌باشد؛ به این معنا که صلوات گرچه نخستین ذکر محبّی است که گفته می‌شود، اما پایان‌ناپذیر است و استمرار دارد و با ذکرهای دیگر نیز جمع می‌شود. ذکر کلی صلوات به گونهٔ «اللهمّ صلّ علی محمّد و آل محمد» می‌باشد. در این حالت، نه باید چیزی از آن کاست و نه چیزی بر آن افزود؛ اما در ذکر خاص صلوات، تنوعی بی‌شمار می‌باشد که برای هر نوع آن، خاصیتی منحصر می‌باشد که بعد از این، از آن سخن خواهیم گفت.
نخستین تمرین ورزشی در باشگاه ذکردرمانی محبّان، صلوات می‌باشد. نفس و روح آدمی با این ذکر، قوت و قدرت گرفته و جلا پیدا می‌کند. طهارتی که این ذکر به باطن می‌دهد، سبب می‌شود قدرت جذب آن را برای ذکرهای رفع حجاب یا ذکرهای نوری، بالا ببرد و آن ذکرها را به خود بپذیرد.
پیش از این نیز گفتیم ذکر صلوات، هم دارای توحید می‌باشد و هم ولایت. فرقه‌ای ناجیه می‌باشد که بتواند توحید و ولایت را با هم رقم بزند. نجات هر مؤمنی، به توحید و ولایت می‌باشد. کسی‌که در توحید و ولایت مشکل نداشته باشد، در امور دیگر مشکلی ندارد و دیگر مشکلات وی، به صورت قهری برطرف می‌شود. نه توحید بدون ولایت محقق می‌شود و نه ولایت بدون توحید به دست می‌آید. توحید، رسیدن به حق است که با توجه به این‌که از باب تفعیل می‌باشد، به صورت تدریجی و ذره ذره و با زحمت فراوان به دست می‌آید؛ چنان‌که در «منازل‌السائرین»، آخرین منزل سیر و سلوک، منزل توحید می‌باشد.
صلوات، نماد ولایت می‌باشد. ولایت از شرایط توحید است و توحید بدون ولایت به دست نمی‌آید. نباید تنها به ظواهر ولایت ـ مانند سیاه پوشیدن در ایام شهادت و سوگواری ـ بسنده کرد، بلکه باید به حقایق ولایت نیز راه یافت؛ وگرنه ظاهرگرایی یک‌سویه، مانع از وصول به حقایق ولایت و سبب دور داشتن جامعه از واقعیت‌ها و تنزل ولایت در حد یک سرگرمی می‌باشد که تنها برای بخش اندکی از جامعه، به قصد همراه ساختن آنان، مفید است.
در شیعه، دو ذکر بسیار مهم وجود دارد که اصل دیانت شیعیان دانسته می‌شود: یکی ذکر تهلیل و دیگری ذکر صلوات. ذکر تهلیل، بیان‌گر توحید و ذکر صلوات، خاطرنشانی ولایت و قداست و صفای مقام عصمت و طهارت و حقانیت آن می‌باشد. باید به این دو ذکر اهتمام فراوان داشت و در فواصل مختلف شبانه‌روز، از آن‌ها استفاده برد. دین نیز بر همین دو پایه می‌باشد.
«ذکر» را باید با صلوات شروع کرد. صلوات، خاصیت شفاف‌سازی باطن و ایجاد صفا در آن دارد و هیجانات نفس را رام، مهار و کنترل می‌سازد و حرکت آن را موزون و نرم می‌کند. صلوات بر اهل‌بیت علیهم‌السلام ، به‌طور کامل در قرب به پروردگار، استجابت دعا و رسوخ و ظهور و بروز اعتقادات مؤثر است. اهتمام شیعه به صلوات، از زمینه‌های رشد و پیشرفت آنان بوده است؛ زیرا نوعی بروز اهتمام عملی آنان به اصل اعتقادی ولایت می‌باشد.
آیت الله العظمی محمدرضا نکونام

свернуть