Başlangıçta; ''Hiçbir şey yoktu.''

Yalnızca sonsuz karanlığın sessizliği.
Ama yaradanın nefesi boşluğun çehresine karşı

dalgalanarak fısıldadı.

''Işık olsun.''

Ve ışık oldu... iyilik doğdu. Birinci gün.
Ve sonra şekilsiz ışık özünü benimseye başladı ve şekillendi.

İkinci gün.

Dünyamız doğmuş oldu. Bizim güzel narin yuvamız, muazzam sıcacık bir ışık günlerini besledi.

Daha az bir ışık gecelere hükmetti.

свернуть