Krótko po odkryciu komety ISON media doniosły, że może stać się jaśniejsza niż Księżyc w pełni. Jednak w miarę rozwoju wydarzeń, nigdy nie stało się wystarczająco jasne, aby było łatwo widoczne gołym okiem. Co więcej, rozpadło się, gdy zbliżyło się do Słońca. Raporty z 28 listopada 2013 r. (dzień przejścia peryhelium) wskazywały, że kometa ISON uległa częściowemu lub całkowitemu rozpadowi z powodu ciepła słonecznego i sił pływowych. Jednak później tego samego dnia członkowie CIOC (NASA Comet ISON Observing Campaign) odkryli cechę przypominającą śpiączkę, co sugeruje, że niewielki jej fragment mógł przetrwać peryhelium
