Pozwól mi panie Janusz Ratajczak #muzykachrzescijanska #muzykachrześcijańska

Zdjęcia mojego autorstwa
Pictures by me

Drewniany kościół pw. św. Tekli w Wilczynie

Drewniany kościół na przedmieściu Wilczyna istniał od połowy XV w. W 1460 r. erygowano tu szpital i od tego momentu istniała przy nim kaplica p.W. Św. Krzyża. Około r. 1766 kaplica znajdowała się w stanie ruiny. W 1781 r. postawiono nowy drewniany kościół, który nadal funkcjonował jako kaplica przyszpitalna. Świątynię konsekrowano p.w. Ducha Św. i Św. Krzyża. Po likwidacji szpitala w XIX w. kościółek pełnił funkcję pomocniczego. Architektura obiektu jest bezstylowa, typowa dla małych drewnianych kościółków. Budowla jest jednonawowa, konstrukcji zrębowej, na podmurówce z kamienia. Wyposażenie wnętrza pochodzi z okresu póżnego baroku (jednym z jego ciekawszych elementów jest nakryty dwuspadowym daszkiem krucyfiks na wschodniej ścianie prezbiterium).

A wooden church in the suburbs of Wilczyn existed from the mid-15th century. St. cross. Around 1766 the chapel was in ruins. In 1781, a new wooden church was erected, which continued to function as a hospital chapel. The temple was consecrated by Holy Spirit and St. cross. After the liquidation of the hospital in the 19th century, the church served as an auxiliary church. The architecture of the building is styleless, typical of small wooden churches. The building is a single-nave, log construction, on a stone foundation. The interior furnishings come from the late Baroque period (one of its most interesting elements is the crucifix on the eastern wall of the presbytery, covered with a gable roof).

Pozwól mi panie
Daj Panie co dzień promyk słońca
I pozwól śpiewać nową pieśń
Wszak nie jest przecież moją winą
Że kocham życie aż do łez

Pokochać życie nie jest grzechem
I nie jest zdradą Twoich praw
Więc daj mi Panie trochę szczęścia
I obym zdrowy był To spraw

Ja nic od życia prawie nie chcę
I nie wymagam dużo zbyt
Jedynie nie chcę by katuszą
Była mi bieda głód i wstyd

Ja nie mam marzeń ponad miarę
Ja nie wyciągam po nic rąk
Chcę co dzień znaleźć złoty promyk
No i przyjaciół wierny krąg

Pozwól mi Panie zostać sobą
Żebym nie musiał kogoś grać
No i nie uczyń mnie żebrakiem
Którego na nic nie jest stać

Nie proszę Cię o rzeczy drobne
Z drobnymi radę sobie dam
Tylko nie pozwól dobry Panie
Żebym na świecie został sam

Ja nic od życia prawie nie chcę
I nie wymagam dużo zbyt
Jedynie nie chcę by katuszą
Była mi bieda głód i wstyd

Ja nie mam marzeń ponad miarę
Ja nie wyciągam po nic rąk
Chcę co dzień znaleźć złoty promyk
No i przyjaciół wierny krąg

Jeżeli musisz mnie ukarać
Rozumu nie zabieraj mi
Już lepiej każ mnie kołem łamać
i na noc wyrzuć mnie za drzwi

Nikomu krzywdy nie zrobiłem
Jedynie sobie tak to fakt
Lecz jeśli nawet podle żyłem
To żałowałem tego w snach

Ja nic od życia prawie nie chcę
I nie wymagam dużo zbyt
Jedynie nie chcę by katuszą
Była mi bieda głód i wstyd

Ja nie mam marzeń ponad miarę
Ja nie wyciągam po nic rąk
Chcę co dzień znaleźć złoty promyk
No i przyjaciół wierny krąg

#muzykachrzescijanska #muzykachrześcijańska

свернуть