Dom

O świecie kochany,
wypełniasz mnie każdą chwilą,
aż nie mogę złapać tchu.
Biegnę przed siebie,
pełna nadziei,
że po drodze znajdę ukojenie,
w tym co nakarmi moje zmysły.
Choć na chwilę.

O piękna iluzjo,
mamisz mnie umysłową przyjemnością,
misternie zakrywając ślady drogi do domu,
w którym mogę odpocząć,
otrzeć łzy, zasnąć i obudzić się do życia.

O spokoju kochany,
pomóż rozmyć się złudzeniom,
przywróć klarowność widzenia,
i naturalność,
niech moje serce znowu zacznie bić,
w rytm kojącego oddechu,

a ja łagodnie popatrzę na niego,
jak matka w kochającym milczeniu podziwia swoje dziecko,
poczuje jak płynie, jak sam oddycha,
wpływa do ciała i z niego wypływa,
chwila po chwili.

W nim życie się zaczyna się i w nim kończy,
chcę by poczuł, że jest dla mnie naprawdę ważny.

Oto wdech, oto wydech.
Patrzę na niego z delikatnym uśmiechem,
cały czas płynie, bez mojej pomocy, bez mojego wysiłku,
swobodnie zajmuje coraz więcej miejsca,
wprowadzając rozluźnienie tam, gdzie tego potrzebuję.

Oto wdech, oto wydech.
Prowadzi mnie łagodnie tam,
gdzie wszystko cichnie,
nawet cisza.
Tu odpocznę i pobędę kilka chwil.

O świecie kochany,
znowu się o mnie dopominasz.
Dobrze, weź mnie za rękę
i poprowadź przez momenty tego dnia,
choć wiedz, że się już nie zgubię,
znam drogę do domu.

Autorka słów i kompozycji - Ania Kolasińska

свернуть