AJKS - utwór "880" z albumu "0048666".
[ Ссылка ]
Tekst:
"W życiu, wiesz, bywa tak, wszystko się może skończyć
nienawiść się wypala, smutek kluje jak list gończy
zatrutego kwiatu kilometry ostrych pnączy
coraz częściej czuję jak bardzo chciałbym się wyłączyć
przepraszam za krzywdy, nie wybaczę sobie nigdy
tylu spalonych mostów, ale nie dla mnie modlitwy
szare komórki przywykły, ,jestem pozbawiony ikry
zżera mnie apatia, kiedy widzę swój ryj przebrzydły
i te usta ropuchy, co mogą tylko obrażać
kłamać i ciągle zdradzać, coraz częściej się narażać
mam się usprawiedliwiać tym, że chciałem się pokazać
to jest dziecinada, żenada, przegrana sprawa
jak zjawa, już nie ciało, bo już mnie we mnie mnie za mało
wszystko oddala się, ginie za zasłoną kawału
raczej gorzkiego żartu samotny spacer po parku
parki po browarku, a we mnie totalna pustka
za dużo przyjebałem, nie mogę na nogach ustać
muszę usiąść tu, na chwilę opanować gorycz w ustach
i w duszy, która pusta, przebija ciało fetorem
to wszystko jest chore, nie chciałem stać się potworem
poszukując akceptacji, czekałem na tej stacji
5 pociągów śmignęło, ja dalej bez rewelacji
na tej ławce siedzę, za dużo zjadłem - bredzę
triazolowa pochodna 6-12, mam imprezę
wymyśleni ludzie, bo większość się odwróciła, kiedykolwiek była?
już teraz nic nie pamiętam, idą kolejne zjebane, popierdolone święta
gdybym w kogokolwiek wierzył, już dawno bym klęczał
a tak - ciągle sam na sam z chorymi wizjami,
zacieśnione relacje z komunikatorami
1336 - i nigdy nie będziemy sami
pazurami rozszarpani społeczni samobójcy
- specjalnie dla nich
Ref.
połknąłeś bestie z ostatnim oddechem
na życiu w społeczeństwie pozostawiono gruba krechę
nie zbywaj mnie śmiechem, jeśli mnie nie rozumiesz
,jeśli jesteś zbyt głupi i dogrzebać się nie umiesz
do korzeni dramatu, na pohybel temu światu
wśród tłumu wariatów, sterowanych automatów
odgórnie, chemia chce wypierdolić chujnię,
bo cały świat we mnie umrze, jeśli ja umrę
[OdyN]
otoczenie wykreowało dzisiejszego mnie
jestem, jaki jestem, nie zawsze taki, jak być chce
wiele rzeczy chciałbym zmienić, niektóre bardziej docenić
lecz świat tak jest zagmatwany, że czasem ciężko ocenić
sytuację, jaką stworzył wir wydarzeń
życie wciąż wolno podażą, ścieżka daleka od marzeń
osobowość pozmieniana, tysiące przeobrażeń
umysł wyleczyłem już z wielu toksycznych zakażeń
wiele trzeba było zwalczyć, wiele nauczyć i poznać
położyć kres stagnacji, całkiem nowych bodźców doznać
przebyta kręta droga, w sercu często żal i trwoga
psychika złowroga zwalczona bez pomocy boga
tak bardzo cię przepraszam, jeśli coś poszło źle
wcale nie miało być tak, wyszło nie tak, jak chcę
czasem problem stwarza głowa, gdy chcesz myśli ubrać w słowa
proszę, uwierz, ja naprawdę urazy nie chowam
było strasznie chujowo w naprawdę wielu momentach
te złe spowiły czasu pęta, tylko dobre chcę pamiętać
jeszcze tyle kilometrów do przebycia całej drogi
na dodatek los złowrogi wpierdala kłody pod nogi
mam w sobie dużo ciepła - dla ciebie, przyjacielu
ludzi, których tak szanuję, jest naprawdę niewielu
ja naprawdę cię cenię, przyjmij moje zapewnienie
gdybym chciał łżeć jak pies, zeżarłoby mnie sumienie
odpokutuję przewinienie, przyjmę na pierś kamienie -
jak już nieraz przyjmowałem, teraz też lekcję docenię
rany bolą, stąd zmiany, liczę na twoje zrozumienie
spróbuj przemyśleć, pogadaj, może zmienisz nastawienie
można przecież zawrócić z tej ścieżki kolcami pokrytej
i nie drapać pazurami, psychy i tak już porytej
wiem, że ciebie też to męczy, wiem, że cierpi dusza twa
pamiętaj, dwa, pięć, jeden, siedem, sześć, zero, dwa
Ref.
połknąłeś bestie z ostatnim oddechem
na życiu w społeczeństwie pozostawiono gruba krechę
nie zbywaj mnie śmiechem, jeśli mnie nie rozumiesz
,jeśli jesteś zbyt głupi i dogrzebać się nie umiesz
do korzeni dramatu, na pohybel temu światu
wśród tłumu wariatów, sterowanych automatów
odgórnie, chemia chce wypierdolić chujnię,
bo cały świat we mnie umrze, jeśli ja umrę."
