Ligji është bërë për t’u thyer. Ndonjëherë për t’u shkelur me këmbë. E kur nuk të rri mirë në shtat, duhet ndryshuar. Sepse ligji, - sot e në të gjitha kohërat, - është si puna e Maliqit, që ca i merr me të mirë e i fërkon kokën, e ca të tjerëve ua bën kokën me xhunga. Por jo rrallë ky ligj ta pret gjuhën dhe të plas te “7 dritaret” dhe kur me hir të Zotit, nuk ke asnjë faj.
Të gjitha këto i bën ligji, e nuk ka aspak faj Maliqi, që është vetëm një ekzekutor i devotshëm i tyre.
Golja, - që në një dasmë fshati e morën me shqelma dhe e çuan në fund të sofrës, aty ku mund të hanin dhe qentë, - ishte aq kopan sa e uli qafën përpara nënprefektit të emëruar nga qeveria, që ai t’ia hipte në qafë e të kalëronte ku t’i donte qejfi.
-Qofsh me nder e me shëndet o zoti Maliq! Se punët e qeverisë janë të rënda. Nuk i kuptojmë dot ne. Ja, më merr mua. Po çfarë jam unë, një copë dru, një gdhë, - do të shprehej kaqoli Gole që mjaftohej me pak dhe barkun mund ta mbushte vetëm në raste dasmash.
Dhe një dasmor tjetër, që hynte tek kategoria e njerëzve që nuk rrinin dot pa u grindur ia ktheu:
-Lum si Golja që e di se ç'është. Si t’ia bëjmë ne të tjerët që s’e dimë?
Bashkë me të qeshurën kapërcehet dhe fyerja. Se tek e fundit, çudia më e madhe tre ditë zgjat.
Por, përplasja e forcave të kundërta janë ato që sjellin zhvillim, sepse veç Goles që ishte për “njeriun që duhet të rrijë urtë” dhe një tjetri që mbronte teorinë se “njeriu duhet të grindet, se po nuk u grind nuk është njeri” ka dhe një palë të tretë:
-As njëra, as tjetra, njeriu duhet ta dredhë.
Ja kështu, me një mizanskenë dy-tre-minutëshe, Dhimitër Anagnosti, si regjisori dhe skenaristi i filmit “Përrallë nga e kaluara” na jep sintezën e zhvillimit dy-tremijë vjeçar të njerëzimit.

[ Ссылка ]

свернуть