#yalnızlık #yurtdışındayaşam #amerikadayaşam

Son zamanlarda özellikle türklerin yurtdışına göç etmesiyle ve bu göçle birlikte herkesin olduğundan fazlasıyla bireyselleşmesi ve yalnız hissetmesi en çok karşılaştığımız ve hepimizin yurtdışı deyince konuşmakta zorlandığı o konulara değindim biraz. Böyle hisseden ve paylaşmakta bile zorlanan o kadar çok insanla karşılaşmaya başladım ki, insanlar sırf ''ben seçtim bunu, mutlu olmak zorundayım, kötü veya yalnız hissetmek benim hakkım değil'' gibi kalıplara kendini sığdırmaya çalıştığı için bir çoğumuz duygularımızı bile paylaşamaz hale geldik. Ama ben yalnızlığımı da sahiplenmeyi seçiyorum sanırım sonunda:) Belki bir gün bu videoyu, yalnızlığımın en alt seviyelerinde çok da kalabalık hissettiğim o yerde tekrar dönüp izleyip sizinle bir de kalabalığın videosunu paylaşıyor olurum kim bilir.. Herkes sürekli yurtdışına çıkın, amerikaya gelin.. gibi videolar çekerken ben de biraz amerikan rüyasının güzelliğini yaşarken aynı zamanda arka tarafla yapılan fedakarlıklardan ve yüzleşmek durumunda kalabildiğimiz zorluklardan bahsetmek istedim. Sizin de düşüncelerinizi merak ediyorum. Hem yurtdışında yaşayan, belki isteyerek Türkiye'ye dönmüş olan veya başından beri Türkiye'de yaşamaya devam edenler olarak hepinizin bu konuyla alakalı fikrini merak ediyorum, benimle yorumlarda paylaşır mısınız? :))

свернуть