«Տերը ասում է՝ ՄԻ՛ ՎԱԽԵՑԵՔ, ՀԱՎԱՏԱՑԵ՛Ք։
․․․
Մարդկանց 4 տեսակ կա այսօր․
- Առաջինը անընդհատ պայքարողներն են, ովքեր չեն համակերպվում այս իրավիճակի հետ,
- Երկրորդը հուսահատներն են, անորոշության մեջ ապրողները,
- Երրորդը անտարբերներն են, որոնք վախի պատճառով են այդ վիճակում,
- Չորրորդը նրանք են, ովքեր շահ ունեն այս իրավիճակից, կապված են հազար ու մի թելերով։ Իրենց աստվածը փողն է։
․․․
Քրիստոսնյան ո՞նց կարող է անտարբեր լինել, ո՞նց կարող է խրախճանքի մեջ ապրել, երբ տներ, գյուղեր են դատարկվում ու վառվում։ Ո՞նց կարող է երգել, պարել, ցնծալ։ Ինչի՞ շուրջ։

Մի պահ պատկերացրեք, որ ճակատագրի բերումով հենց դուք լինեիք այդտեղ, և ձեր սիրելի քույրերն ու եղբայրներն այդպես վարվեին։ Ի՞նչ կասեիք։

Մենք շատ ենք տեսել ու շատ ենք տեսնելու։ Մեծ խաղաղությունը կլինի այն ժամանակ (ինչպես Ավետարանն է ասում), երբ մենք ՀԱՎԱՏԱՆՔ և ՉՎԱԽԵՆԱՆՔ, երբ մեր հավատարմությունը լինի մեր Աստծուն, մեր անցյալին, մեր գալիքին, երբ հանձնառություն լինի այս քայքայված ապագայի լուծումները գտնելու։

Մեզ ոչ ոք չի կարող ոչնչով վախեցնել, ո՛չ բռունցքով, ո՛չ աշխարհի ուժերով, ո՛չ մեծ պետություններով։ Մենք բարեկամ չունենք, ինչքան էլ թղթերի վրա գրված լինի։ Մեր ամենամեծ բարեկամը ՄԵՆՔ ենք և մեր ԱՍՏՎԱԾ։
․․․
Հայը հայի հետ չի՛ ուզում գործ անել, հայի մոտ չի՛ ուզում աշխատել, որովհետև մտածում է, որ հենց իր հայրենակիցն է իրեն խաբելու։

Սա հրապարակային եմ ասում։ Թող բոլոր գործարարներն ու չգործարարները լսեն՝ կլինեն հայաստանցի կամ ոչ հայաստանցի։ Խաբո՞ւմ եք, թե՞ չեք խաբում։ Իրար ստո՞ւմ եք, թե՞ չեք ստում։ Եվ մեր հայրենակիցները խուսափում են իրար հետ աշխատել, փոխարենը՝ է՛լ ավելի սիրով միմյանց ՀԵՏ ու ՄԵՋ լինելու։ Հեռանում են։ Ինչո՞ւ։ Որովհետև օտարին ավելի շատ կվճարեք, քան ձեր հայրենակիցներին։ Որովհետև օտարի մոտ ավելի հավատարմությամբ կծառայեք, քան կփորձեք ձեր ծառայությամբ օգտակարություն ունենալ ձեր հայրենակցին։

Ծառայելը վատ չէ, բայց ԾԱՌԱ կմնաք օտարին՝ հավատարիմ կերպով, նվիրված, վախենալով, քան թե կուզեք ձեր ունեցած հմտություններով, նկարագրով, գիտելիքով օգտակարություն ունենալ ձեր հայրենակցին։

Սա մեր նկարագրի մաս է կազմում։ Մեզ դրա համար ծաղրում են ոչ միայն մեր բարեկամները, այլև, առաջին հերթին, մեր թշնամիները։ Սա մեզ համար պատվի հարց է դարձել այլևս։
․․․
ՄԻ՛ ՎԱԽԵՑԵՔ, ՄԻ՛ ՎԱԽԵՑԵՔ, ՄԻ՛ ՎԱԽԵՑԵՔ, Սուրբ Գիրքն է մեզ անընդհատ ասում՝
ո՛չ մի բանից մի վախեցեք։

Այսօր հատկապես քրիստոնյաներին եմ ասում՝ մի՛ վախեցեք ոչ մի բանից՝ ո՛չ մարդկանցից, ո՛չ որևէ տեսակի իշխանությունից, ո՛չ որևէ տեսակի պետությունից, ո՛չ երկրից, ո՛չ երկնքից, ոչ մի բանից մի՛ վախեցեք։

Վախը մեր տունը քանդել է։

Վա՛խը պատճառ եղավ, որ մենք պատերազմը պարտվենք ու շարունակենք անընդհատ պարտվել ու պարտվել։ Վախը։ Վախը՝ ոչ զանգվածային իմաստով միայն։

Այսօր էլ է այդպես։ Վախն է պատել մեզ։ Բայց ՉԽՈՍՏՈՎԱՆՎԱԾ ՎԱԽԸ, երբ չես ասում՝ այո, ես վախենում եմ։ Երբ չես ասում դա, սկսում ես պատճառներ որոնել՝ փորձելով արդարացնել ինքդ քեզ։ Չի՛ լինելու։ Այդ վախը մնացել է մեջդ և այդպես շարունակելու է կործանել, քայքայել, ՔԵԶ ԹԵԼԱԴՐԵԼ, ստիպել, որ դու ՍՈՒՏ խոսես։
․․․
Սկսեց սուտ խոսել։
Իր գործածի համար վախի պատճառով սկսեց սուտ խոսել, որ Աստծուց չպատժվի։ Եվ Ադամը՝ ՄԱՐԴԸ, անկում ապրեց, ստորացավ, ընկավ։
Մտածեց, որ այդ ստով ինքը կարողանալու է իր գործածի պատասխանը տալ։ Դա կոչվում է ինքնաարդարացում։

Գործել էր հանցանքը։ Երբ Աստված ասաց՝ ինչո՞ւ արեցիր, վախեցավ ասելու՝ սխալվեցի, մեղք գործեցի։ Սկսեց սուտ խոսել, խաբել՝ իր մտքով «խաբել»։ Բայց Ո՞ւմ խաբել։
Սուրբ Գիրքը հենց այդ ժամից արդեն ասում է՝

ՄԻ՛ ՎԱԽԵՑԻՐ,

վախդ պատճառ է դառնալու ՍՏԻ,

սուտդ պատճառ է դառնալու այլ երևույթների,

և այդ երևույթները պատճառ են դառնալու ԿՈՐԾԱՆՄԱՆ և՛ քո, և՛ քեզ վստահված անձանց» - Բագրատ եպիսկոպոս Գալստանյան (Տավուշեցի)

Իջևանի Սուրբ Ներսես Շնորհալի եկեղեցի
28․08․2022
#Տավուշ #ՏաՀույս #ԲագրատՍրբազան

свернуть