DOVOLNO LUD - Lidija Kochovska, 1998
Composer: Danijel Popović
Lyrics by: Ognen Nedelkovski

Tolku slatko me ljubish so usni 'ko ohridski creshi.
Kako chasovnik srcevo bie vo letnata nokj.
Dali nekoj te prati, od prikazni, za da me teshish,
ili otkluchi vrata i provali vo mojot son?!

Dovolno lud, za da bidesh so mene,
dovolno moj, za da ostavam sè!
A, znae li Bog deka spijam so tebe,
i deka si ti mojot omilen grev!?

Tvoite ochi se izvor na site najubavi reki.
Ti si latinski ljubovnik sokrien na mojot brod.
Gledam oblaci plovat, a lezham na pernici meki.
Dali Amor ni isprati strela za godini sto?!

Dovolno lud, za da bidesh so mene,
dovolno moj, za da ostavam sè!
A, znae li Bog deka spijam so tebe,
i deka si ti mojot omilen grev!?

ДОВОЛНО ЛУД - Лидија Кочовска, 1998
Музика: Даниел Поповиќ
Текст: Огнен Неделковски

Толку слатко ме љубиш со усни 'ко охридски цреши.
Како часовник срцево бие во летната ноќ.
Дали некој те прати, од приказни, за да ме тешиш,
или отклучи врата и провали во мојот сон?!

Доволно луд, за да бидеш со мене,
доволно мој, за да оставам сè!
А, знае ли Бог дека спијам со тебе,
и дека си ти мојот омилен грев!?

Твоите очи се извор на сите најубави реки.
Ти си латински љубовник сокриен на мојот брод.
Гледам облаци пловат, а лежам на перници меки.
Дали Амор ни испрати стрела за години сто?!

Доволно луд, за да бидеш со мене,
доволно мој, за да оставам сè!
А, знае ли Бог дека спијам со тебе,
и дека си ти мојот омилен грев!?

свернуть