www.jordibertran.cat
Wizualne wiersze
"Poemes Visuals"

60 min.

Pomysł / original idea: Jordi Bertran
Obsada / puppeters: Inés Alarcón, Eduardo Telletxea, Ňscar Muńoz
Muzyka i wokal / live vocals and guitar: Ňscar Muńoz
Kostiumy / costumes: Ma. Dolors Fernández
Wykonanie lalek / creation of marionettes: Toni Zafra, Santi Arnal, Karin Schäfer, Zilda Torres, Miquel Gallardo, Jordi Bertran

Wizualne wiersze to czarujący spektakl, wypełniający każdy kąt sceny niezwykłą wirtuozerią. Zamiast lalek ożywają tu litery, które dzięki mistrzowskiej animacji zamieniają gesty w wersy, a wersy -- w emocje. Spektakl jest inspirowany magią wierszy katalońskiego artysty Joana Brossa. Zapożycza jego alfabet i zabawę literami, za pomocą której poeta ilustruje swoją poetykę.
Spektakl rozpoczyna aktor-muzyk odgrywający rolę Brossa. Ma na sobie garnitur pełny liter zrobionych ze styropianu i zaczyna bawić się ich kształtem i brzmieniem. Odkrywa, że litery mogą tworzyć poezję, nie tworząc przy tym słów. Przy wtórze gitary i piosenek wchodzi on w relację z literami, które ożywając, tworzą świat pełen postaci, tańca i humoru. Litery udowadniają, że potrafią nie tylko wypełniać kartki papieru i ekrany komputerów, ale mogą także wykreować krainę wrażliwości i zachwycającej prostoty.
Litery, animowane na stole za pomocą kijków ożywają i przekształcają się razem ze spektaklem: E staje się psem bawiącym się z dzieckiem, którym jest I. A, Y oraz U układają rytmiczny taniec, a proste T zostaje akrobatą.


Visual Poems is a charming show, filling every corner of the stage with an unusual virtuosity, the result of many years of work. On stage a series of simple letters come to life but thanks to great mastery and handling these convert gestures into verse and verse into emotion.
The show is inspired in the magic of the poems of Catalan poet Joan Brossa, borrowing from the magnetism of Brossa's alphabet, a game of letters with which the poet illustrates his visual poetics.
Visual Poems starts with musician-actor playing the role of a poet; he is carrying a suitcase full of letters made of foam and he starts to play their sounds and shapes, discovering that the letters can be used to create poetry without the need to construct words.
With his guitar and songs, he establishes a warm relationship with the letters that come alive, creating a universe full of characters, choreographies, humor, and drama to show that letters are not just for filling up papers and computers but rather that they can also create a sensitive world of breathtaking simplicity.
The letters, operated by sticks on a table, come alive and transform as the show moves forward: the E becomes a dog that plays with a child, which is the I. A Y and a U create a rhythmic dance and a simple T, a trampolinist.

свернуть