Həyat necə qəribədir,
qismət necə bəhanə...
Ya sən mənə çox gec qaldın,
ya mən tələsdim sənə.
Nə olar ya sən gəl, ya da mən gedim....
Çıxaq bu xəyalların məngənəsindən,
Ya sən mənə bir əl uzat,
Ya da ki, mən sənə gəlim,
Ya da əbədi...
əbədi olaraq itim ömründən...
Nə gəlişin bəlli, nə də gedişin,
Mən səni bu ömrün hansı payına,
Hansı tərəfinə yazım görəsən?
Haqq payı, göz nuru, ömür işığı,
Ya da sadəcə bir sınaqsan ötən?
Tale, gücü çatan qədər yükləyir,
İndi öz gücümə heyran qalmışam.
Mən sənin varlığın üçünmü varam,
Yoxsa elə səndə yoxa çıxmışam?
Mən sənə haradan rast gəldim belə?
Dünyanın sağ üzü sol üzünə ağ,
Iki eyni həyat fərqli bədəndə,
Bu qərib dünyanın gərdişinə bax.
Qərib talelərin əkiz yolları
Üz tutub hayana gedir görəsən?
Gələcək günlərin ümidlərilə,
Keçmiş peşmanlıqdan qoparır bəlkə.
İnamın, ümidin həyat ahəngi
Bilmirəm meylini hayandan salıb.
Varlığın dünyamın saf hüzur rəngi
Məni ağrıların əlindən alıb...
Sonu nə olacaq bəs bu nağılın?
Xeyir şəri udub, nur saçacaqmı?
Göydən düşəcəkmi alma payımız?
Qucaq açacaqmı bizə xoşbəxtlik?

свернуть