"Սա Էրևանն է", Ռուբեն Հախվերդյան,
Ավելին` Բարդերի Ակումբում [ Ссылка ]

Ինչ զով գիշեր է, մեկն ինձ հիշել է,
Նա ինձ հուշել է անհիշերլին,
Նա է իմ հույսը, անտարակույսը,
Նա է իմ լույսը մութ գիշերին:

Նա, ով եկել էր` կյանքս բեկել եր,
Բախտս թեքել էր ինքն իր բախտին
Բայց արդեն ուշ է, հուշը մշուշ է,
Սերը քնքուշ էր կեսգիշերին:

Ներս արի, ներս արի, ինչ ես կանգնել,
Ինչ ես հիմար ժպիտով քարացել,
Սա Երևանն է, այստեղ դու տանն ես
Ուր քեզ սպասում են դեռ կեսգիշերին,
Ուր կամ սիրում են, կամ հայհոյում են,
Կամ հիշեցնում են անհիշելին:

Ինչ զով գիշեր է,
Մեկն ինձ հիշել է,
Նա ինձ հուշել է անհիշերլին,
Բայց արդեն ուշ է, հուշը մշուշ է
Սերը քնքուշ է կեսգիշերին...

свернуть