Reditelj Jug Đorđević potiče iz umetničke porodice. Njegova majka Radmila Kocevska je glumica ansambla Pozorišta Bora Stanković u Vranju. Sestra Emilija bavi se muzikom, Julija vizuelnom umetnošću. Odrastao je u pozorištu, a počeo da režira kao dečak, u svom dvoroštu. Glumci su bili njegovi vršnjaci, a publika bake iz komšiluka.

Rođen je 1993. godine u Vranju. U rodnom gradu završva osnovnu školu. Srednju umetničku u Americi. Diplomirao je pozorišnu i radio režiju na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Dušana Petrovića i Nikole Jevtića. Radio je kao asistent u Pozorištu na Terazijama na mjuziklu Fantom iz opere u režiji Juga Radivojevića, kao i u beogradskom Narodnom pozorištu Šilerovu Mariju Stjuart u režiji Miloša Lolića. Bio je asistent i Jerneju Lorenciju na autorskom projektu Carstvo nebesko na Bitefu. Prvu profesionalnu režiju predstave Kepler ostvario je sa 24 godine u Pozorištu Bora Stanković u Vranju, po tekstu Tijane Grumić, sa kojom je podelio Specijalnu nagradu za novu pozorišnu osećajnost na Festivalu Joakim Vujić. Ista predstava bila je u selekciji 63. Sterijinog pozorja.
Jug sa juga Srbije nema percepciju da je Beograd meka pozorišnog života. Zato sa uspehom režira u Kraljevu, Čačku, Užicu, Somboru, gde brusi neku svoju, novu poetiku. U Vranju, u pozorištu Bora Stanković Nečistu krv radi sa sedam glumica u ulozi Sofke, osvoja brojne nagrade na festivalima, ali i naklonost publike.

U Beogradskom dramskom zatim režira Kišne kapi na vrelom kamenju o komleksnim mehanizmima manipulacije i Molijerovog Mizantropa sa ženom u naslovnoj ulozi.
A zatim u Narodnom pozorištu realizije sada već slavnu predstavu Uspavanka za Aleksiju Rajčić po tekstu Đorđa Kosića i govori o ženama koje su nakon porodičnog nasilja počinile zločin.

Kada režira nastoji da sve bude transparentno, da nema pozorišnih iluzija do trenutka dok ih sa svojim saradnicima sami ne stvore.
Režiji namerno pristupa drugačije od onoga kako su učili na fakultetu, uvek duboko promišljeno, začudno i neočekivano. Voli da krši pravila i smišlja nova. Kaže da je umoran od agresivnog angažovanog pozorišta sa političkom pozadinom i veruje da je priča o tri generacije jedne porodice angažovanija od bilo kog drugog “angažovanog pozorišta”. Ali se ne libi da govori o nevidljivim društvenim manipulacijama i ljudskim granicama dopuštanja i trpljenja.

Veruje da autor u pozorištu mora biti iskren i sebi dosledan, da ne laže sa scene, ni sebe ni publiku, da za svaku režiju treba pronaći formu za publiku obvg vremena i da život piše umetnost, a umentost život.

autorka i urednica Olivera Milošević

snimatelj Vasko Vasović

montaža Jakov Pejov

režija Milica Mitrović

Label and copyright: Radio-televizija Srbije

Zabranjeno svako kopiranje video i/ili audio snimaka i postavljanje na druge kanale!

свернуть