#kelimeitevhidintefsiri #seyyid #mürid #şeyh #sofiler #fakir #velayet #gavs #ebunuh #taifetulmansura

Bugün yeni bir ders silsilesine başlayacağız. Muhammed Bin Abdulvehhab’ın Dersimizin “ Kelime-i Tevhid’in Tefsiri “ adlı eserine Ebu Nuh Hoca’nın yapmış olduğu şerhi işleyeceğiz.

Bu kitabı Şeyh Muhammed Bin Abdulvehhab kaleme almıştır. Kendisi yine her zaman olduğu gibi yazdığı bu risalelerle kendisinden 300-400 yıl sonra gelecek olan insanlara bir ışık tutmuştur. Kendisinin Osmanlı Devleti zamanında yaşamış olması, günümüz toplumuna olan çokça benzerliklerini gösteriyor. Allah Azze ve Celle kendisinden razı olsun ve kendisine rahmet etsin. Buradaki amaç ise insanlara kısa ve öz sözler ile Kelime-i Tevhid’in anlamını aktarmaktır. Bununla beraber konular güncelleştirilerek insanların daha iyi anlaması amaçlanmıştır.

Dersten Notlar:
0:00 Giriş
1:15 Müellifin verdiği kıyaslar günümüze de uygun.
2:15 İnsanların şirk koştukları varlıkları isimlendirmeleri.
4:50 Müşriklerin Rasulullah (sav)'e, 'İlahları tek bir ilah yaptı' demeleri.
7:00 Sır sahibi demelerinin manası.
11:10 Kendilerine farklı farklı isimler koymuşlardır.
13:00 Kendilerini fakir diye lanse ederler ama lüks içinde yaşarlar.
15:30 Şeyh neden bu isimleri örnek veriyor?
17:55 Şeyhleri için yeryüzünde tasarruf hakkına sahiptirler diyorlar.
21:20 Mekke'li müşriklerin yaptıklarının aynısını bugün de yapıyorlar.
25:05 Bunlar Allah'a yaklaşmak için Allah'In dışında ilahlar edinmişler.
26:50 Bazıları kendilerini Peygamberin makamından daha üstün görüyorlar.
28:00 Bunlar Allah (cc) katında değerli insanlardır derler.
31:15 Biz bunlardan şefaat bekliyoruz derler.
33:25 Allah onların ortak koştuklarından münezzehtir.

Risalenin Sekizinci Dersinde Bugün:

‘ Onlara Göre İlah’ın Anlamı da “Sır Sahibi Veli”dir. Ona da Fakir, Şeyh ve Seyyid Adlarını Verirler ‘

Şeyh Muhammed Bin Abdulvehhab şöyle diyor:
Bil ki, bu ulûhiyyeti; zamanımızda çoğunluk, “Sır ve velâyet” diye adlandırmaktadır.

(1) Şeyhulislâm Muhammed b. Abdilvahhâbrahimehullah başka bir yerde şöyle der: “Bil ki, ilâh’ın anlamı ma’bûddur. Bu lafzın, ilim ehlinin üzerine icma ettiği tefsîri budur. Buna göre her kim herhangi bir şeye ibâdette bulunursa, onu Allah’tan baş ka ilâh edinmiş olur. Tek bir ilâh müstesnâ, bu ibâdet edilen ilâhların tümü bâtıldır. O tek ilâh yüce ve büyük olan Allah tebâreke ve teâlâ’dır.”

[Dureru’s-Seniyye, 2/103]

(2) Şeyh’in bu ve devamındaki sözlerle amacı, ulûhiyyet ve ilâh kelimelerinin anlamını açıklamak değildir. Çünkü ne lügatte ne de ıstılahta; ulûhiyyet, sır ve velâyet anlamına; ilâh, sır sahibi velî anlamına gelmez. Şeyh rahimehullah’ınmurâdı, adını velâyet koyup, ulûhiyyet sıfatını Allah’tan başkalarına verenleri reddetmek ve kendi asrındaki şirk ehlinin şirkini açığa çıkarmaktır. Yani, siz adına ne derseniz deyin bu, ulûhiyyet sıfatıdır ve yaptığınız Allah’tan başkalarını ilâh edinmektir.

Yani, onlar, evliyaya i’tikâd besliyor ve şöyle diyorlardı: “Bu velî’de sır ve velâyet vardır.” Bundan sonra ona kurbanlar keserek, adaklar adayarak, dualar ederek, yardım isteyerek ona yakınlaşmaya çalışıyorlardı. Çünkü onda sır ve velâyet var!

Şeyh Muhammed Bin Abdulvehhab şöyle devam ediyor:

Buna göre İlah’ın anlamı da “Sır sahibi velî”dir. Ona da Fakîr ve Şeyh adını verirler.

Sûfilerâbidi, Şeyh olarak adlandırırlar. Yani, dînlerini kendisinden aldıkları tarîkat şeyhi. Dîninitarîkat şeyhinden öğrenen kişiye de,mürîd adını verirler. Mürîd şeyhin elinde tıpkı yıkayıcının elindeki ölü gibi olur. Hiçbir şekilde ona itiraz edemez.

Şeyh Muhammed Bin Abdulvehhab şöyle devam ediyor:
Umumun adlandırması da “Seyyid” ve benzeri isimlerdir.

Onlar hocalarını “Seyyid ve Şeyh” diye isimlendirirler. Mutlaka ona bey’at etmek ve emrine teslim olmak gerekir. Ona kesinlikle itiraz edilemez ve hiçbir şekilde muhalefet yapılamaz. Aksi takdirde onun mürîdi olamazsın.
Şeyh Muhammed Bin Abdulvehhab şöyle devam ediyor:
Böylelikle, Allah’ın, yaratılmışlardan özel seçilmiş kimselere kendi katında bir makam verdiğini ve insanın onlara sığınmasından, onlara ümit bağlamasından, onlardan yardım istemesinden ve onları, Allah ile kendi aralarında bir vâsıta edinmelerinden râzı olduğunu zannetmişlerdir.

свернуть