Şeyh Muhammed Bin Abdulvehhab'ın Siyerde Altı Esas adlı eserinde bugünkü Konumuz, ' Sahabenin Tekfir Anlayışı ‘

Muhammed Bin Abdulvehhab Şöyle Diyor:

" Kimisi de şehadet kelimesini söylüyor, Allah'ın birliğine ve Rasulullah (s.a.v)'in risaletine şehadette bulunuyor ama aynı zamanda Müseyleme'yi de rasul kabul ediyor, Rasulullah (s.a.v)'in onu risaletine ortak kıldığına inanıyordu. Çünkü Müseyleme bir takım yalancı şahitler getirerek Rasulullah (s.a.v)'in kendisini risaletine ortak kıldığını iddia etmişti.

Bir çok kimse de onu tasdik ediyordu. Buna rağmen alimler, bu hususta cehaletleri de olsa bu kimselerin mürted olduğunda hatta onların mürted olduğunda şüphe edenin kafir olduğunda icma etmişlerdir. Alimler; dini yalanlayanların, putlara tekrar tapmaya yönelenlerin, Rasulullah (s.a.v)'a dil uzatanların, Müseyleme'nin peygamberliğini kabul edenlerin, diğer tüm İslami esasları kendilerinde bulundursalar dahi durumlarının aynı olduğunda (yani mürted ve kafir olduklarında) icma etmişlerdir.

Ben-i Hanife kabilesi dinden dönenlerin en meşhuruydu ve bütün insanlar onları riddet ehli olarak tanırdı ve insanlar nezdinde dinden dönen riddet ehlinin en kötüsü ve küfür bakımından en ilerde olanı onlardı. Böyle olmalarına rağmen Kelime-i Şehadeti getirirler. Ezan okur Namaz kılarlardı.

Meşhur Reccal denilen şahısla beraber (Müseylemenin peygamberliğine) şahidlik eden şahidlerden dolayı onlar bunun Müseylemeye tabi olmanın Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) tarafından emredildiğini zannediyorlardı.

İşte bu yanılma ve bu kandırma gösteriyorki, onların cehelet konusunda veya başka konuda mazur olduğunu kimse kabul etmedi. Bilakis sahabe bunlarla savaştı ve bunlardan tövbe almadan ve Museyleme’nin yalancı olduğuna şahitlik etmeden onları Müslüman kabul etmedi. İşte bu ve müellifin yukarıda zikrettiği küfürlerin hiçbirisini ayırmadılar, ve bu konuda icma ettiler. Velev ki o kişi kelime-i tevhidi söylesin, namaz kılsın farketmez.
Beni Hanife kalıntısı bir grup insan Müseyleme'den teberri edip İslam'a yeniden döndüler.

Onun yalancı olduğunu ikrar ettiler. Yaptıkları hatanın büyüklüğünü anladılar. Bundan dolayı sınır boylarında Allah yolunda cihad için kendilerini ve çoluk çocuklarını adadılar. Böyle yapmakla daha önce işledikleri irtidadın izlerini silmeyi arzuladılar. Çünkü Allah Te'ala şöyle buyurmaktadır:

إِلّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِكَ يُبَدّلُ اللّهُ سَيّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ

"Ancak tevbe edip salih amel işleyenler, işte Allah onların günahlarını iyiliğe çevirir." (el-Furkan 25/70);

وَإِنّي لَغَفّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمّ اهْتَدَى

"Yine şüphesiz Ben; tevbe ederek iman eden, salih amel işleyen ve hidayet yoluna giren kimselerin günahlarını çokça bağışlayacağım." (Ta-Ha 20/82)

Bunlar Küfeye taşındılar, orada kendilerine ait bir mahalle kurdular. Bu mahallede Beni Hanife mescidi namıyle anılan bir de mescit vardı. Bir gün akşam ile yatsı namazı arasında müslümanlardan başka bir grup oraya uğrayıp orada konuşulanlara kulak misafiri oldu. Onlardan Müseyleme'nin doğru yolda olduğuna dair sözler işittiler fakat Mescidde birçok kişi olduğu halde söylenenlere karşı hiç bir tepkinin baş göstermediği ve herkesin sustuğu görüldü.

Buna şahid olan bazı müslümanlar durumu Abdullah ibni Mes'ud radıyallahu anh'a ilettiler. Abdullah ibni Mes'ud radıyallahu anh da bu kimselerin tevbe dahi etmiş olsalar öldürülüp öldürülmeyecekleri hususunda Ashabı toplayarak onlarla müşavere etti. Ashab'ın bazısı tevbe teklifi yapılmadan öldürülmeleri, bazısı da tevbe teklifi yapıldıktan sonra tevbeye gelmeyenlerin öldürülmesi yönünde görüş belirtti. Bundan sonra bazılarını tevbeye davet ettiler, bazılarını da tevbeye davet etmeden öldürdüler.

Kaynaklar: Sahihi Buhari - Bir Ölünün Borcuna Kefîl Olan Kimseye O Kefaletten Dönmesi (Sahîh) Olmaz Bâbı / İmam Beyhaki / İbni Cerir / Hattabi - Sünen (2 / 318-319) / Abdurrezzak - Musannef

Yani bu kıssadan da anlaşılacağı üzere kişi bir tağutu veya peygamberlik iddiasında bulunan birini övse veya geçmişte işlediği küfürden teberri etmese ondan nefret ve buğz etmezse o kişi ne amel yaparsa yapsın Müslüman olamaz, ve bununla beraber bunu duyup da buna sukut etmesi veya buna karşı gelmemesi yine kişiyi zahiren dinden çıkarır. Şayet ben zaten bunu kabul etmiyorum deseler de bu böyledir. Sahabenin fiilinin böyle olduğunu bunda icma ettiğini görmekteyiz.

Allah Azze ve Celle şöyle buyuruyor:

"O size kitabda, Allah'ın âyetlerine küfredildiğini ve alaya alındığını işittiğinizde, onlar başka bir konuya geçinceye kadar yanlarında oturmayın. Yoksa siz de onlar gibi olursunuz. " diye bildirdi. Doğrusu Allah, munafıkların ve kâfirlerin hepsini cehennemde toplayacaktır." (Nisa 140)

[ Ссылка ]

свернуть