beat: κλεμμένο mix: DFC
ραπς: 3πδ , Ήτα , Κάποιος Λείπει , MaryShaw , Αγρίμι
rec: Sedatephobia
3πδ
Παραπατώ μέσα στο σύμπαν να σε βρω στο κενό
παρατηρώ το χώρο γύρω να βρω να κρατηθώ
και πέφτω προς τα πάνω; Αδύνατο.
ταξίδια με τα ξύδια απ'το περίπτερο
κουβέντες απ΄τους φίλους μου κρατώ
τώρα σα φυλαχτό,"Για γύρνα το!''
γυρίσαμε τον κόσμο με το ζαχαρένιο σύννεφο
γύρω από τον ήλιο μπρο,γύρω από τον ήλιο
πέφτουμε απ'τα σύννεφα σαν αετός στο θήραμα
το βίωμα μας γείωμα ,το γείωμα μας βίωμα
νιώσαμε τη θύελλα,στης πόλης το κουφάρι
Αποκάλυψης ανήμερα σα σήμερα
γλεντάμε την ήττα με τον Ήτα
καληνύχτα.και έχω συνήθισμένη φάτσα και ένα μέτριο ανάστημα
παιδί που πάταγε στη γη κι όμως χάθηκε στο διάστημα
νύχτα,αστέρια πέσανε στο κρασί μου
στο στομάχι διαστέλλονται και σκάνε μαζί μου
Αστερόσκονη σαν προσευχή για ένα παρόν πολύχρωμο
αγοράζω το συναίσθημα απ΄το σύμπαν για ένα δίμπαρο
ουρλιάζει κάθε ζώντανό μου κύτταρο
νιώθω πως θα φύγουμε όλοι σύντομα
μα σίγουρα,είναι αλήθεια πως χαίρομαι που το βίωσα
Περίεργο
Ήτα
οι νεκροί φωνάζουν έλα να μας βρεις , τι κάνεις;
κι οι ζωντανοί μου λένε ζήσε λίγο πριν πεθάνεις
και τι να κάνεις μάλλον κάνω και τα δύο
το ζω προς το παρόν προετοιμάζοντας το αντίο
κι από τα σύννεφα βροχή, πες το ψέμματα
από τη τοξική εποχή φωτίζω ραδιενέργεια
της επιστρέφω λίγο με περίσσειο ζήλο
ρίχνω στο κεφάλι του δεσμώτη το Σπήλαιο
πέφτει ένα κεφάλι βασιλειά και το κλωτσάνε τα παιδιά
στη λασπωμένη γειτονιά που δε βλέπει τον ήλιο
δε φοβάμαι τον χρόνο δε κοιμάμαι είμαι άγρυπνος μόνιμα
24/7 τεντωμένο το μάτι γαρίδα
η αλήθεια στα σκάει πιο καλά απ'τα γρήγορα
πήγα και ήρθα στα γρήγορα να'μαι
έκανα ο,τι χρειάστηκε να'μαι
κρίνε με κάνε με να ντροπιαστώ μια χαρά ,ναι
κράτα όμως μια πισινή μη πιστέψεις στιγμή
πως τελειώνει εκεί δε ξεχνώ , δε ξεχνάμε
3Πολικες Διαταραχές και Μαύρα Μάγια
Κάποιος έΛειπε και ο ήλιος δεν ανέτειλλε
κάποιος έκανε την ήττα νίκη κάνοντας την πίκρα σπίτι
μαύρη κενή πειρατική στο κατάρτι
ένα καράβι οργή που δύσκολο να γίνει αγάπη
αν μείνει κάτι θα ναι η στάχτη
από το τελευταίο δέντρο του πλανήτη
μη ψάχνεις happy end στο παραμύθι
Κάποιος Λείπει
δεν έχω τίποτα δικό μου
ότι αγγίζω με πονά πραγματικά και μετά χάνεται
για να επαληθέυσω την πρώτη μπάρα
την πήρα από ένα ποιήμα έτσι για μπάρα μου δεν πιάνεται
πέθανε το παιδί που μουν κάποτε από αμέλεια
και η συνέπεια ακολούθησε σαν συνέχεια
μόνος να κάνω κύκλους μα του κύκλου η ατέλεια
δίχως αρχή ούτε τέλος η αφέλεια
δίνω χρόνο απ΄τη ζωή μου ως αντίτιμο
κάθε στίχος να ναι κομμάτι της μα είναι επίπονο
σκέφτομαι και αυτό μάλλον κρίνεται επικίνδυνο
αφού σχέδια καταστρώνω να γκρεμίσω τον αντίπαλο
συνομιλεί με τον αντίλαλο τον τρελό κοίτα τον
χτίζει το μέλλον στο παρόν σου λέει κοίτα το
σου έδωσε το μυστικό σου είπε φύλα το
το δρόμο για να βρεις και έξω να βγεις
απ΄το λαβύρινθο
Κάποιοι θέλουν να με αλλάξουν, θέλουν να ησυχάσω
θα θελαν πολύ στο δέντρο τους να με κρεμάσουν
επειδή δεν είμαι σαν και αυτούς ούτε τους μοιάζω
μα δεν έχω και πολλά να χάσω
φτιάχνουν νόρμες για να με φορμάρουν
lifestyle και μόδες να με κουμαντάρουν
επειδή δεν είμαι σαν και αυτούς ούτε τους μοιάζω
θέλουν να σωπάσω μα δεν έχω και πολλά να χάσω
MaryShaw
ακόμα τριγυρνά στο μυαλό μου μια σκέψη
μεταμφιεσμένη όπως οι βλέψεις εξουσίας και καταπίεσης
η βία καραδωκεί πίσω απ΄την ύπνωση
από τη δύναμη της πίεσης σπάει ο κλοιός
και είναι υπό διάλυση η σύσταση της σήψης του συστήματος
σαν ιός ,το αδιάκοπο παιχνίδι συνεχίζεται σαφώς
καθως βαδίζουν με συνέπεια προς το ίδιο αδιέξοδο
το φως ήτανε ψέμα για την έξοδο, Αντικατοπτρισμός
μιας φαντασίωσης γειωμένης δίχως ένταση και ισχύ
μηδενισμός του χρονομέτρου πριν την έκρηξη
σώματα διαλυμένα μάτια πειραγμένα
από την έκλειψη του φεγγαριού
για ποιά πραγματικότητα μιλάς;
όλα ήταν μόνο μια παραίσθηση
και οι αισθήσεις σου αποδέκτες των σημάτων του εγκεφάλου σου
από το νευρικό ιστό,οι δέκτες και οι πομποί σε μια αιώνια παράσταση,όλο παίζουνε τους ρόλους που δε διάλεξαν μα εκεί
δίχως τη γνώση του παράλογου της ύπαρξης
μα δέσμιοι επ΄ αόριστον σε αυτήνx3
Αγρίμι
Αυτές είναι οι πιο όμορφες μπάρες/στις πιο άσχημες μέρες τα καλύτερα δε θα 'ρθουνε/τελείωσε! δε κάνω άλλες χάρες/
πεθαίνει το καλό παιδί που θέλαν να σκοτώσουνε/
δε θα τους δώσω την αξία/τα πάντα είναι επιφάνεια και ιδιοκτησία/τα πάντα είναι τα φράγκα/για αυτό τα κυνηγάω κάθε μέρα και δε βλέπεις το τι χάνεις χάνω όλη την ουσία
κάθε χειμώνα! λέω δε θα δουλέψω τόσο
και οι φίλοι μου μου λένε ''ποιόν κοροϊδεύεις ρε Βόσκο;''
ξέρεις δε πίνω μα έχω κάποια ανάγκη για αυτό και οι συναδερφοί μου με ρωτάνε με τον πόσο; πλέον δε με αναγνωρίζω
κάθε νύχτα που μένω σιωπηλός από μέσα μου εγώ τσιρίζω
και είναι στάνταρ το μέλλον μου θρυμματίζω
τα κουμάντα που κάνω με κάνουν απ΄τα παιδιά που δεν ελπίζουν
αυτό είναι για τις μέρες του λυκείου
για τις χαμένες ψυχές επάνω στη Μοναστηρίου
αυτό δεν είναι ανεβαστικό είναι για όσους μένουν ξύπνιοι
τις ώρες μεσονυκτίου ο χρόνος περνάει,και είναι εναντίον σου δε σε συμφέρει,μη ρωτάς για εμένα τους αναρχικούς ρώτα την Ξηροκρήνη με ξέρει,

свернуть