Բարի օր ժողովուրդ ջան: Ահա մոտենում է Մեծ Պահքը ու այս օրերին ձեզ հետաքրքրում են բազում հարցեր կապված պահք պահելու կարգի մասին: Հիմնականում հարցնում էք ուտելիքի հետ կապված հարցեր մեկ էլ պահքի օրերին ամուսնական հարաբերությունների հետ կապված հարցեր: Ուտելիքի հետ կապված հարցերին նախորդ ձայնագրություններում անդրադարձել եմ, իսկ պահքի օրերին ամուսնական հարաբերություններին առաջիկա ձայնագրության մեջ կանդրադառնամ ու կտեսնենք թէ ինչ է սովորեցնում Աստուծո Խոսքն ու Քրիստոսի Եկեղեցին: Բայց այս ձայնագրության նպատակը ձեզ մի շատ կարևոր վտանգից զգուշացնելն է:
Որն է այդ վտանգը: Տեսեք:
Երբ որ մարդիկ պահք պահելու կոնկրետ կանոններ են փնտրում, նրանք գործողությունների կոնկրետ ցանկ են փնտրում: Հիմա եկեք պատկերացնենք թէ այդ կոնկրետ ցանկը տրվում է: Դու էլ այդ ցանկը ծայրից ծայր կատարում ես: Հետո ինչ պիտի լինի գիտե՞ս: Հենց որ այդ ցանկը կատարես, դու չես կարող խուսափել այն մտքից, որ դու արդեն կարգը պահել ես: Դու սկսում ես արդեն քեզ նայել որպես լավ մարդ, ով պահում է ամբողջ կարգը ճշտությամբ: Դու մի տեսակ ոնց որ արդեն դառնաս փարիսեցի: Դու սկսում ես քեզ նայել որպես լավ մարդ ու կարգը չպահողներին նայում ես որպես վատ մարդկանց: Դու մեծամտանում ես ու կործանվում:
Հիշու՞մ էք մաքսավորի ու փարիսեցու առակը Ղուկասի Ավետարանի 18րդ գլխից: Փարիսեցին ու մաքսաորը ելան Տաճար աղոթքի: Փարիսեցին շնորհակալություն էր հայտնում Աստծուն որ շաբաթը 2 օր ծոմ է պահում, տասանորդ է տալիս ու մաքսավորի պես գող ու հափշտակող չէ: Տեսնու՞մ էք, իրեն թվուր էր, որ ինք գործողությունների ցանկը հստակ կատարում է, ուրեմն լավ մարդ է: Ու մեղավորներին վերևից էր նայում: Իսկ մաքսավորը չեր հանդգնում նույնիսկ աչքերը վեր հառել, կուրծքն էր ծեծում, իր մեղքերը տեսնում ու ասում «Աստված, ներիր ինձ մեղավորիս»: Տեր Հիսուսն ասեց, որ մաքսավորն իջավ իր տունն արդարացած, այլ ոչ թէ Փարիսեցին:
Ուրեմն, եթե դու գործողությունների կոնկրետ ցանկ ես ուզում ու դա կատարում ես, դու չես կարող խուսափել մեծամտանալուց: Իսկ Տեր Հիսուսն ասեց, ով իր անձը բարձրացնի, պիտի խոնրահվը, իսկ ով իր անձը խոնարհեցնի պիտի բարձրանա: Ինչ է էլ սիրելու տեղ չկա՞, ինչ է էլ խոնարհվելու տեղ չկա՞ էլ մաքրվելու տեղ չկա՞ էլ ներողություն խնդրելու ու չդատելու տեղ չկա՞:
Ահա ևս մի այլ օրինակ: Ղուկասի Ավետարանի հենց այդ նույն 18րդ գխում և Մարկոսի ավետարանում մի իշխանավոր Տեր Հիսուսին ասեց, ինչ պիտի անեմ որ հավիտենական կյանքը ժառանգեմ: Տերն էլ ասեց, դե «պատուիրանները գիտես՝ մի՛ շնացիր, մի՛ սպանիր, մի՛ գողացիր, սուտ մի՛ վկայիր, մեծարի՛ր քո հօրը եւ մօրը»։ Հարուստն ասաց այդ բոլորը պահել եմ իմ մանկությունից, «ի՞նչն եմ պակաս թողել»: Այս հարուստ մարդը այս հարցը տալով երևի կոնկրետ գործողությունների ցանկ էր ուզում: Բայց տեր Հիսուսը նրան մի այնպիսի բան է ասում, որ այս մարդը գլուխը կախ, հավանաբար խոնարհված, գնում է տուն: Տեր Հիսուսն ասաց «Դեռ մի բան պակաս է քեզ. ինչ որ ունես, վաճառի՛ր եւ տո՛ւր աղքատներին եւ երկնքում գանձեր կ՚ունենաս, եւ արի՛ իմ յետեւից» (Ղկ 18:20-23):
Ասածս ինչ է: Պահքը կոնկրետ գործողությունների ցանկ չի, որ անես ու ասես վերջ, ես արեցի: Արդեն ամեն ինչ լավ է: Կարգը կատարեցի: Հենց այսպես մտածես, մեծամտության կիքրը կխբի քեզ ինչպես փարիսեցուն: Դրանից հետո դու կմածես որ դու ճիշտ մարդ ես, Երկնքի Արքայության մեջ արդեն մի 3 սենյականոց բնակարան ապահոված ունես, որովեհտև դու կարգը պահող լավ մարդ ես:
Մինչդեռ, սիրելի բարեկամ, սա չի Պահքի նպատակը: Պահքի ու ծոմապահության նպատակաը սեփական անձը զսպել սովորելն է: Սեփական անձը զսպել ամեն տեսակ չար կրքերից ու ցանկություններից: Կարող է՞ք ինձ գործողությունների ցանկ ցույց տալ, որ սա հնարավոր կդարձնի առանց Աստվածային շնորհի: Իսկ Աստվածային շնորհը պտղաբերում է խոնարհ մարդկանց սրտերում, հոգևոր կյանքում մաքառող մարդկանց սրտերում, այն մարդկանց սրտերում, ովքեր ձգտում են մաքրել իրենց սրտի վրայի կեղտը ու մտնել իրենց սրտի ներսը, որտեղ կա Աստված:
Այո, եկեղցին ունի ընդհանուր ցուցումներ և ուսուցում: Համաձայն դրանց հրաժարվում ենք կենդանական ծագման կերակուրներից, քիչ ենք ուտում, կիսասոված ենք փորձում մնալ, ավելի շատ Աստուծո Խոսքն ենք սովորում, ավելի շատ ենք աղոթում, ամեն Կիրակի Պատարագի ենք մասնակցում ու այսպես շարունակ: Բայց ի՞նչ նպատակի համար: Որպեսզի կարողանանք ավելի շատ զսպենք մեր սեփական անձին, որպեսզի կարողանանք ավելի շատ տիրապետենք մեր սեփական անձին, որպեսզի կարողանանք ավելի շատ խոնարհվել ու պահի տակ, կրքի ազդեցության տակ չկորցնենք սեփական անձի խաղաղությունն ու տիրապետումը, որպեսզի խոնարհվենք, ներենք մարդկանց, չդատենք մարդկանց, ավելի սիրենք Աստծուն ու մերձավորներին ու ավելի շատ ուրախացնենք մեր շուրջի մարդկանց սրտերը: Այս բաների համար ցանկ կա՞: Այս բաների համար չափ կա՞: Այս բաների համար կարգ կա՞: Սիրելուն չափ չկա, որովհետև սերը երբեք չի վերջանում: Խոնարհվելուն չափ չկա, սեփական անձը տիրապետելուն չափ չկա: Ուրեմն հետևեք եկեղեցու ուսուցմանը, բայց ցանկ մի փնտրեք, այլ նայեք ձեր ներսը ու Քրիստոսի անունը կանչելով պայքարեք ձեր սեփական անձը զսպելու և տիրապետելու վրա:
(Սիրելի բարեկամներ, բաժանորդագրվեք այս ալիքին առաջիկա զրույցների համար: Եկեք միասին տարածենք Ավետարանը: Եթե ցանկանաք օգնել, կարող էք նվիրաբերել այստեղ [ Ссылка ] որպեսզի Աստուծո Խոսքը կարողանանք ավելի շատ մարդկանց հասցնել):
