غزل شماره ۴۰۴: می‌فکن بر صف رندان نظری بهتر از این
و
غزل شماره ۴۰۵: به جان پیر خرابات و حق صحبت او
غزل شماره ۴۰۶: گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
غزل شماره ۴۰۷: مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
غزل شماره ۴۰۸: ای آفتاب آینه دار جمال تو
غزل شماره ۴۰۹: ای خونبهای نافه چین خاک راه تو
غزل شماره ۴۱۰: ای قبای پادشاهی راست بر بالای تو
غزل شماره ۴۱۱: تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو
غزل شماره ۴۱۲: مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
غزل شماره ۴۱۳: خط عذار یار که بگرفت ماه از او
غزل شماره ۴۱۴: گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو
غزل شماره ۴۱۵: ای پیک راستان خبر یار ما بگو
ه
غزل شماره ۴۱۶: خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه
غزل شماره ۴۱۷: عیشم مدام است از لعل دلخواه
غزل شماره ۴۱۸: گر تیغ بارد در کوی آن ماه
غزل شماره ۴۱۹: وصال او ز عمر جاودان به
غزل شماره ۴۲۰: ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه
غزل شماره ۴۲۱: در سرای مغان رفته بود و آب زده
غزل شماره ۴۲۲: ای که با سلسله زلف دراز آمده‌ای
غزل شماره ۴۲۳: دوش رفتم به در میکده خواب آلوده
غزل شماره ۴۲۴: از من جدا مشو که توام نور دیده‌ای
غزل شماره ۴۲۵: دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده
غزل شماره ۴۲۶: از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه
غزل شماره ۴۲۷: چراغ روی تو را شمع گشت پروانه
غزل شماره ۴۲۸: سحرگاهان که مخمور شبانه
ی
غزل شماره ۴۲۹: ساقی بیا که شد قدح لاله پر ز می
غزل شماره ۴۳۰: به صوت بلبل و قمری اگر ننوشی می
غزل شماره ۴۳۱: لبش می‌بوسم و در می‌کشم می
غزل شماره ۴۳۲: مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی
غزل شماره ۴۳۳: ای که بر ماه از خط مشکین نقاب انداختی
غزل شماره ۴۳۴: ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی
غزل شماره ۴۳۵: با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی
غزل شماره ۴۳۶: آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی
غزل شماره ۴۳۷: ای قصه بهشت ز کویت حکایتی
غزل شماره ۴۳۸: سبت سلمی بصدغیها فؤادی
غزل شماره ۴۳۹: دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی
غزل شماره ۴۴۰: سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی
غزل شماره ۴۴۱: چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی
غزل شماره ۴۴۲: به جان او که گرم دسترس به جان بودی
غزل شماره ۴۴۳: چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری
غزل شماره ۴۴۴: شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری
