Το στρες μπορεί να οριστεί ως η διαταραχή στη «δυναμική ισορροπία» ενός οργανισμού. Αυτή η ισορροπία ρυθμίζεται από ένα σύστημα στον εγκέφαλο και στο σώμα, που ονομάζεται «σύστημα του στρες». Όταν το στρες αντιμετωπίζεται επιτυχώς από αυτό το σύστημα, τα αποτελέσματα είναι ουδέτερα ή ακόμη και επωφελή για τον οργανισμό. Όταν όμως δεν επαναφέρεται η αρχική ισορροπία, μία κατάσταση που ορίζουμε ως «κακόσταση», μπορεί να υπάρξουν καταστροφικές επιδράσεις. Παραδόξως, οι κύριες επωφελείς ορμόνες που ονομάζονται «διαμεσολαβητές του στρες» είναι υπεύθυνες σε ένα σημαντικό βαθμό για τη βλάβη που υφίσταται ο οργανισμός όταν τελεί υπό κακόσταση. Όταν δεν εκκρίνονται σωστά και για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά το χρόνιο στρες, επιταχύνουν τη γήρανση, προκαλούν ψυχοσωματικά προβλήματα και αυξάνουν την πιθανότητα λοίμωξης και καρκινογένεσης στον οργανισμό. Σήμερα, η παρουσία της κακόστασης σε ένα άτομο μπορεί να εκτιμηθεί και να βαθμολογηθεί. Υπάρχουν μέθοδοι πρόληψης που περιλαμβάνουν αλλαγές στον τρόπο ζωής, συμπεριφορικές θεραπείες και χρήση κατάλληλων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Η φύση του ανθρώπου, λοιπόν, δεν είναι πεπρωμένο και η ψυχική και σωματική ανθεκτικότητα στο στρες (υπέρστασις) είναι εφικτή, αν πραγματικά την επιδιώξουμε.
