«Κάποιο βράδυ προσευχόμουν στο κελί μου και άρχισε να δημιουργείται ένας γλυκασμός. Αύξανε, αύξανε συνέχεια. Οπότε ξαφνικά σαν να έφυγαν οι τοίχοι, έφυγε το κελί, εξαφανίστηκαν όλα τα υλικά και βρέθηκα σε ένα χώρο πνευματικών διαστάσεων. Από μακριά ένα φως ερχόταν προς τα εμένα, αλλά όχι αυτό το φως. Μία άλλη αίσθηση φωτός. Φως ζωοποιόν. Ήρθε λοιπόν και στάθηκε 50 μέτρα μακριά. Μέσα στον κύκλο αυτό τον φωτεινό είδα τρεις άντρες ηλικίας 33 χρονών. Στο κέντρο ήταν ο Χριστός, δεξιά και αριστερά ήταν οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Και όπως προσευχόμουν, περιέπεσα αμέσως σε έκσταση. Έγινα ένα με αυτή τη χαρά, γιατί ο Θεός είναι χαρά. Οπότε η ψυχή μου μαγνητίστηκε και κάτι της έλεγε. Τρέξε, πέσε, γίνε ένα μαζί της. Αισθάνθηκα ότι αυτός είναι ο πατέρας μου. Όχι ο σαρκικός πατέρας. Αυτός είναι του νυν αιώνος. Τότε η ψυχή μου άνοιξε τα χέρια της, γιατί η ψυχή έχει ανώτερες αισθήσεις. Και αγκάλιασα τη μεσαία μορφή. Τον έσφιξα στο στήθος μου, τον αγκάλιασα, τον φίλησα. Είχα την αίσθηση ότι ήταν ο Χριστός μαζί με τους δύο αγγέλους. Αυτό ήταν. Μεταδόθηκε στην ψυχή μου μια άλλη δύναμη που δεν είχα. Μία άλλη γνώση περί του Θεού. Αυτός είναι ο πατέρας σου. Αυτός σε προστατεύει. Αυτός θα σε κρίνει.
Δεν ξέρω πόση ώρα κράτησε. Αν κρατούσε πιο πολύ θα πέθαινα. Όταν συνήλθα, έμεινε αυτή η χαρά μέσα μου και σαν να πληροφορήθηκε η ψυχή μου ότι έγινε ο ουράνιος αρραβώνας».
Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης✞
