“Praca była dla mnie straszna i ciężka. Zimą śnieg do pasa, a mróz 50 stopni, latem zaś straszna moc komarów i zjadliwych muszek. Normy były dla mnie nieosiągalne (...) Rodzina, która pozostała w Polsce, a zwłaszcza moi bracia, przesyłali paczki żywnościowe i to nas ratowało. Często urządzano przymusowe zebrania, na których propaganda sowiecka głosiła, że Polski już nigdy nie zobaczymy, a żebyśmy pracowali na ich korzyść, za co osiągniemy po części wolność. Mimo to nikt z nas na duchu nie upadał”. Zachęcamy do wysłuchania relacji Stefanii Dziekońskiej, która została zesłana na Wschód.
Pełną relację można znaleźć w bazie „Zapisy Terroru” pod adresem: [ Ссылка ] „Zapisy Terroru” to jeden z największych zbiorów świadectw ludności cywilnej okupowanej Europy.
#InstytutPileckiego
Instytut Pileckiego służy upamiętnianiu, dokumentowaniu i badaniu polskiego doświadczenia i losów polskich obywateli w XX wieku.
