Eli Iserbyt ontpopte zich in afwezigheid van de Grote 3 tot dé man van de herfst. In Sporza Thuismatch gaat de veldrijder van Pauwels Sauzen-Bingoal geen enkel thema uit de weg: "Ik wil dat het WK een keer op de Koppenberg plaatsvindt."
Eli Iserbyt blonk dit seizoen uit met 5 zeges in de vernieuwde Wereldbeker en nog 7 andere overwinningen. Maar hij beseft dat hij een trapje lager staat dan de "Grote 3". "De Grote 3, dat schrijft goed, maar ik voel geen jaloezie", zegt Iserbyt aan Ruben Van Gucht in onze reeks Sporza Thuismatch.
"Ik ben wel jaloers op wat ze presteren buiten de cross, daar heb ik bewondering voor. Op de weg hebben ze er ook miserie mee. Als je ziet dat Van Aert op enkele seconden eindigt van Ganna op het WK tijdrijden, dan weet je het wel."
Iserbyt heeft een speciale kijk op Van der Poel, Van Aert en Pidcock. "Het zijn ook drie totaal andere renners: Mathieu is intrinsiek de beste crosser, Wout is de beste wegrenner en Pidcock is een mountainbiker."
"Op elk parcours, Mathieu wint zijn eerste cross van het seizoen. Wout heeft dat dan weer op de weg, hij doet meteen mee. En laat Pidcock een mountanbikerace rijden en hij rijdt iedereen eraf. Het zijn natuurlijk alledrie goeie crossers en wegrenners, maar dat zijn de disciplines waar ze het snelste mee weg zijn."
In tegenstelling tot de Grote 3 heeft Eli Iserbyt nog geen carrière op de weg uitgebouwd. "Je wordt snel als niet ambitieus beschouwd als je daar niet op mikt", zegt Iserbyt. "Ik ben voorzichtig, want ik wil vooral uitblinken in de 6 natte maanden van het jaar."
"In die 6 maanden wil ik mijn werkgever tevreden maken. Ik kan me goed focussen op dat doel en al de rest opzij zetten. Ik wil niet te snel meegaan in dat verhaal op de weg. Ik word niet betaald om uit te blinken op de weg."
"Wout en Mathieu leggen de lat hoog", beseft Iserbt ook. "Gewoon crosser zijn, is soms niet meer goed genoeg. Dat is gevaarlijk voor het veldrijden, maar ook voor de toekomstige veldrijders en dat baart me zorgen. Enkel crosser zijn, is wel goed genoeg, vind ik."
Iserbyt komt in de podcast ook een keer terug op het "incident" met Toon Aerts in de WB-veldrit in Besançon. Die gleed uit in de modder en stak zijn been uit toen Iserbt passeerde. Iserbyt won die wedstrijd.
"Ik zou dat nooit gedaan hebben. Het werd vergeleken met mijn move in Merksplas, maar dat was een deur die openstond en ik ging erdoor zonder iemand te raken. Toon moest remmen en ik was weg."
"Maar ik had de intentie om te winnen en heb niemand geraakt. Toon ligt op de grond, heeft toegegeven dat hij de intentie had om me te raken en te vertragen. Dan is de intentie helemaal anders. Als ik dat had gedaan, dan denk ik dat ik 2 weken..."
Iserbyt vindt dat hij te snel op de korrel wordt genomen. "Er zijn hoge bomen die veel lof krijgen en hoge bomen die snel kritiek krijgen. En ik ben iemand die snel kritiek krijgt."
"Misschien omdat ik een grote mond heb gehad of omdat ik in het team zit van Jurgen Mettepenningen, Mario De Clercq en Richard Groendendaal. Dat zijn alledrie geen heilige boontjes."
