Tanrı'ya inanan bir düşünürün ateizm'i savunması anlaşılır bir durumdur. Peki Tanrı'ya inanmayan bir düşünürün ateist tutumu eleştirme olanağı var mıdır? Acaba bu, kendi içinde çelişkili bir durum mudur?
Tanrı'ya inanmayan birinin "ateist" olmadığını söylemesi bir çelişki midir? Öyleyse, Marx Tanrı'ya inanmadığı halde niçin "ateizm"e karşı çıkmıştır?
Açıkça beyan etmemiş bile olsa tarihte ve günümüzde Tanrı'ya inanmayan birçok düşünür ve filozofun bulunduğunda hiç kuşku yok. Peki tarih boyunca doğrudan kendisini ateist ilan etmiş kaç ciddi düşünür veya filozof tanıyorsunuz?
"Dinsiz-İmansız" veya "Allahsız-Kitapsız" deyişleri yalnızca birer suçlama değil, aynı zamanda birer aşağılama (hakaret) anlatımıdır ve doğal olarak teistler tarafından kullanılmıştır. Günümüzde "ateist" anlatımı da biraz öyledir ama "ate" veya "ateizm" genellikle bir üstlenme (kendi kendini niteleme) anlatımı olarak kullanılmaktadır.
Felsefi açıdan, niçin teizm ile ateizm arasında -en temelde- hiçbir fark yoktur?
Bu söyleşide, düşünmenin iki ilkel evresi (birer dogma) olarak teizm ve ateizm çözümlenecek ve eleştirilecektir.
Not: Söyleşileri sürdürebilmek için desteklerinizi bekliyoruz, lütfen kanalımıza "abone" ve "üye" olmayı unutmayınız!
Katıl butonu için:
[ Ссылка ]
Düzenli dersler için:
[ Ссылка ]
